Diyabetli Çocuklar Vakfı Başkanı Şükrü Hatun: Ülkemiz diyabet teknolojilerini ödeme konusunda Avrupa’da en geride kalan ülkedir

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

T24 Haber Merkezi 

Diyabetli Çocuklar Vakfı (DİYAÇEV) Başkanı Şükrü Hatun, “Ülkemiz diyabet teknolojilerini ödeme konusunda Avrupa’da en geride kalan ülkedir. Ülkemizi bundan kurtarmak için sensörlerle birlikte otomatik pompalar da mümkünse tam olarak, değilse en az yüzde 75’i karşılanmak üzere SUT kapsamına alınmalıdır. Bu yapılırsa diyabet tedavisinde bir ıslahat yapılmış olacaktır” dedi.

DİYAÇEV Başkanı Şükrü Hatun, tip 1 diyabet tanısı konmuş hastaların Şeker Ölçüm Aygıtlarına (sensör) erişimi konusunda yazılı açıklama yaptı.

Türkiye’de sensörler konusunda adım atılırken yaş hududu getirilmesi ya da fakirler için başka düzenleme yapılmasının daha fazla memnuniyetsizlik yaratacağını vurgulayan Hatun, şunları kaydetti:

“Sensörler konusunda SGK’da olumlu gelişme haberleri geliyor. Bunlara çok seviniyoruz lakin birtakım bahislerde gelen haberlerden de keder duyuyoruz. SGK’nın ilgili komitelerindeki tartışmalarda söylenen üç noktanın çok kıymetli olduğunu düşünüyoruz; 0-14 yaş sonu getirilmeye çalışılıyor. GSS veritabanında 26 bin 600 olarak görülen çocuk sayısının yaklaşık 7 binini (yoksullar) Aile Bakanlığı sorumluluğuna aktarmak istiyorlar. Pompa kapsam dışı tutulmaya çalışılıyor.

“Çocukluk çağı bir bütündür ve onları erişkin yaşama yolcu edinceye kadar korumak gerekir”

Çocukluk çağı kendi içinde görece sakin ergenlik öncesi ve fırtınalı devir olarak bilinen ergenlik çağı olarak iki periyoda ayrılır. Bu periyodun tip 1 diyabet idaresi açısından kendilerine nazaran farklı meseleleri vardır. Örneğin, küçük yaşlarda kan şekeri düşüklüğü ve dalgalı şeker seyri ile okulda idare değer taşır. Bu hususlarda sensörlerin bedeli değer biçilmezdir. Glukoz düşük ve yüksekliklerinin evvelce saptanmasını, tedbir alınmasını sağlar ve uzaktan izlem ile ailerin tasasını yok eder. Ergenlik devrinde ise temel sorun, risk aldırmazlığıdır ve bu devirde çocuklar şeker ölçmemeye, insülin dozlarını sık sık almamaya, sistemsiz beslenmeye başlarlar. Bu nedenle de sık sık hastaneye yatarlar ve HbA1c ismini verdiğimiz metabolik denetim parametresi yükselir ve komplikasyon gelişme riski artar. Çocukluk çağı bir bütündür ve onları erişkin yaşama yolcu edinceye kadar korumak gerekir. Bu nedenle sensörlerin yalnızca 14 yaş altı için SUT kapsamına alınması, sensörlerin ergenliğin fırtınalı devrinde kesilmesi büyük yanılgı olur ve bilimsel değildir.

Ülkemiz diyabet teknolojilerini ödeme konusunda Avrupa’da en geride kalan ülkedir. Ülkemizi bundan kurtarmak için sensörlerle birlikte otomatik pompalar da mümkünse tam olarak, değilse en az yüzde 75’i karşılanmak üzere SUT kapsamına alınmalıdır. Bu yapılırsa diyabet tedavisinde bir ıslahat yapılmış olacaktır.

Ülkemiz sensörler konusunda adım atarken yaş hududu getitirir ya da fakirler için başka düzenleme yaparsa, ‘bir işi yarım yapmış’ olacak ve daha fazla memnuniyetsizlik yaratacaktır. Ülkemizin her yerinden binlerce Binlerce tip 1 diyabetli çocuk ailesi ile haşır neşir yaşayan bir tabip olarak bu satırları yazma emelimiz yetkililerin en hakikat kararı vermesine yardımcı olmaktır.

Dilerim bu yıl bitmeden ülkemizi diyabet teknolojilerine adil erişim açısında Avrupa ülkeleri ile eşitleyen ıslahat mahiyetinde bir adım atılır. O vakit hepimize hükümeti ve SGK yetkililerine alkışlamak düşer.”  (ANKA)