Ertuğrul Özkök | Vaktin Ruhu
New York, Noel ışıklarına hazırlanıyor.
Manhattan’ın göbeğindeki “The Plaza” oteline yanılmıyorsam beşinci kere gidiyorum.
Hikâyesi olan otelleri seviyorum.
Mesela Paris’e gittiğimde yer bulduğum vakit kesinlikle Saint Germaine’deki “Madison” Otel’de kalıyorum.
Çünkü o otel Albert Camus’nun “Yabancı” romanını bitirdiği yer…
Hayatım boyunca beni en çok etkileyen üç romandan biri…
The Plaza da o denli bir otel…
Bana anlatacağı çok öyküsü var…
Great Gatsby
Great Gatsby’nin, Beatles’ın 60. yılına hazırlanan oteli
Otelin lobisininin altındaki tuvalete giderken, koridordaki dev fotoğraflar size otelin kıssasını anlatmaya başlıyor.
Beatles Amerika’ya birinci geldiği 1964 yılında bu otelde kalmıştı. Otel gelecek yıl 60’ıncı yılını kutlayacak bu olayın.
Great Gatsby romanının en çarpıcı sahnelerinden biri bu otelde geçer. Sinemasında de görmüştük o sahneyi…
Geçen hafta hatılararı yayınlanan Barbra Streisand’in Robert Redford’la birlikte oynadığı “The Way We Were” sinemasının son sahnesi bu otelin önünde çekilmişti.
Streisend’in o şahane müziği ile biten o sahneyi hiç unutamam.
Hitchcock’un “Nodth by Northwebt (Gizli Teşkilat)” sinemasında de görmüştük bu oteli…
“Scent of a Woman (Kadın Kokusu)”, “Sleeples in Seattle”, “Funny Girl” ve daha kaç filmler…
Her yılbaşı yenide tekrar yeniden seyrettiğimiz ve hiç bıkmadığımız Home Alone 2 (Evde Tek Başına) sinemasının birtakım sahneleri de bu oteldeydi…
New York’ta bir Hollywood dekorudur bu otel ve benim için yetip de artacak kadar tarih ve kıssası vardır.
Ama bu gidişimde benim şahsi tarihime de geçecek bir sürprizle karşıladı beni..
Sydney Pollack’ın yönettiği The Way We Where sinemasının son sahnesi
Odada masamın üzerinde bulduğum üç kutsal sürpriz
Yedinci katındaki odaya adımımı attığım an gözüme çarpan birinci şey masanın üzerindeki gördüklerimi oldu.
Bir seccade…
Bir Kuran…
Bir de pusula…
Kıbleyi bulmam için konulan bir pusula…
Hıristiyan ülkelerde otellerde otellerde İncil görmeye alışığım.
Ama o İncil daima bir çekmecenin içinde durur..
Bunlar masanın üzerinde duruyordu…
Amerikan kültürel ve siyasi tarihine damgasını vurmuş bir otelde, hem de tam Noel’e hazırlanırken seccade, Kuran ve kıbleyi bulmak için bir pusula görmek hiç alışık olmadığım bir şeydi……
Daha evvel beş kez gelmiş ve hiç bu türlü bir şeyle karşılaşmamıştım…
Peki nasıl oldu bu değişim?
O an hatırladım bu otel artık Trump’un değildi
O an hatırladım…
Bu otel yakın vakte kadar Trump’a aitti.
Ancak Katarlılar satın aldı….
Tabii anında sorular bir tren katarı üzere önümden geçmeye başladı…
Herhalde bütün odalara koymuyorlardır Müslümanlara ilişkin ibadet eşyalarını…
O vakit da şu soru aklına geliyor insanın…
Acaba benim Müslüman olduğumu mu öğrendiler de koydular…
Benim Müslüman olduğumu nasıl anladılar? “Türkiye’den geldi öylese Müslümandır” diye mi düşündüler…
O da şu soruyu çağırdı…
Koydukları Kuran Arapçaydı…
O vakit niçin Türkçe koymadılar…
Otelde kalan öteki Türk konuklara sordum Otelde kalan öteki Türk arkadaşlarıma sordum. Müslüman otelinin kahvaltı menüsünde ne gördüm? Marlyn Monroe’nun iç gıcıklayıcı giysileri, basın toplantısı yaptığı, Süper Gatsby’nin şampanyalar açarak partilediği, Beatles’ın kaldığı otelde, küçük bir mescide dönüşmüş odasında New York’u yaşamak çok özel bir deneyimdi… |
İstanbul Havaalanı’na indiğimde gördüğüm tabelalar
THY’nin Boeing 330 uçağı ile keyifli bir seyahatten sonra İstanbul Havalimanı’na indim…
The Plaza’da gördüğüm görüntü hâlâ başımda olmalı ki, bu şahane hava limanına her indiğimde gördüğüm bir şey bu sefer daha fazla dikkatimi çekti.
Uzun koridorlarda ve ana salonda rastladığım ibadet için ayrılan odaları gösteren istikamet işaretlerinin üzerinde yalnızca “Mescit” yazıyordu…
Yani yalnızca Müslümanlara ilişkin bir ibadet odası işareti…
Dünyanın en çağdaş Hub’undan yalnızca Müslümanlar mı geçiyor?
İstanbul Havalimanı dünyanın en büyük Hub alanlarından biri…
Elimde sayılar yok ancak her yurt dışı seyahatimde uçakta çok sayıda Hintli, Yahudi, Afrikalı, Batılı görüyorum…
Teorik olarak, bir havalimanında Müslümanların dua edecek bir yere muhtaçlığının bulunduğu düşünülüyorsa, bir Hristiyan, bir Yahudi, bir Budist’in de muhtaçlığı olduğunu kabul etmek gerekmez mi…
Dünyanın neresine gitsem, hava alanlarında “Preyer Room” yani “Dua Odası” yazısını görüyorum.
Bir tek bizde yalnızca Mescit yazıyor.
Küresel bir havalimanı olduğunuzu sav ediyorsanız, orayı kullanan bütün insanların inançlarına saygılı olmanız gerekmez mi…
Yani “Ne var bunda canım onlar da gelip Mescit’te dua etsin” demek bence, müsamahayı değil, olsa olsa bir bencililğin tabiri oluyor.
Ha bu ortada Dalaman Havalimanı’nı kutluyordum.
Türkiye’de bir tek orada “Dua odası” işareti kullanılıyor.
Neden yalnızca Mescit yazıyorlar?
Her keresinde düşünüyorum.
Neden yalnızca Mescit yazıyorlar…
Acaba havalanının sahipleri, “Burası bizim malımız buraya kendi inancımızın işaretini koyma hakkımız var” diye mi düşünüyorlar?
Tanıyorum sahiplerini. İnançlı lakin çağdaş işletmecilik zihniyetine sahip ailelerdir.
O vakit aklıma şu geliyor:
Acaba “Cumhurbaşkanımız bu türlü ister” diye mi düşünüyorlar…
Atina Havalimanı’ndaki ibadet odasında gördüğüm
Haa küçük bir detay daha vereyim.
Yaz başında Atina Havalanı’ndaki ibadet odasının önünden geçtim.
THY’nin Business Lounge’ının tam karşısındaydı.
Ta girişinde bir seccade duruyordu.
Düşünün burası Yunanistan…
Anayasasında laiktir yazmayan bir Hıristiyan ülkesi…
Ailesi, Can Atalay’ı ziyaret etti: Anayasa hepimize lazım, sahip çıkalım
Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Detaylar için veri politikamızı inceleyebilirsiniz.